Maandag 23 maart, 08.00 uur
Twee mensen
lopen elkaar tegemoet
op een smal wandelpad, in de natuur.
Ze kennen elkaar niet.
Ze schuift haar sjaal wat hoger
voor haar mond.
Twee paar ogen scannen de contouren
van de ander,
schatten in, – blikken onzeker-
hoe de vreemde te passeren.
Hij stapt naar links
Zij stapt naar rechts.
Dat gaat niet.
Ze blijven staan.
Terug. Nog een keer.
Zij stapt naar rechts.
Hij stapt naar rechts.
Twee mensen kunnen nu elk het gevaar,
met ruim anderhalve meter ertussen,
passeren.
Ze mompelt ‘môge’
in haar sjaal.
Hij knikt kort.
Ze zijn elkaar voorbij.
En kunnen veilig voort.
Het is een bijzondere tijd zo.
Hopelijk mogen we weer snel “afkicken” van de afstand die wij nu tot elkaar moeten houden, erg onnatuurlijk.
Hoi Yvonne, ja best vreemd allemaal. Hoop je snel weer ‘in het echt’ te zien!